Międzynarodowe agencje ratingowe są coraz częściej pod wpływem nastrojów na światowych rynkach. Często w kasetkach z wiadomościami pojawiły się nagłówki dotyczące obniżenia ratingu kredytowego określonego państwa lub firmy. Jednak, jak pokazuje praktyka, większość przedsiębiorców, wystawnego nazw Fitch, S & P i Moody, nie w pełni zrozumieć znaczenie ratingów kredytowych, w procesie ich tworzenia i funkcjonowania. Więc co dokładnie jest ratingiem kredytowym?
Czy pamiętasz jak to się wszystko zaczęło …
Historia agencji ratingowych pochodzi z drugiej połowy XIX wieku w Stanach Zjednoczonych, w czasie szybkiego wzrostu budownictwa kolejowego, finansowania, które zostało przeprowadzone na koszt przyciągnięcia inwestorów zagranicznych. Bank of England przedstawił ostateczne ultimatum dla Skarbu USA. Brytyjczycy zgodzili się finansować budowę kolei, ale dopiero po tym, jak niezależni eksperci dostarczyli 999 raportów odzwierciedlających kondycję finansową firm kolejowych.
pierwsza ocena kredytowa . Później wraz z synem Pur utworzył wydawnictwo, które później stało się słynną agencją Standard & Poor's.
, a następnie założył własną agencję, obecnie znany jako Moody. W 1913 r. Agencja Fitch pojawiła się na rynku, której założycielem był John Knowles Fitch. To była agencja ratingowa Fitch w 1924 r., Która wprowadziła alfabetyczną skalę ratingową, znaną obecnie w całym świecie finansowym.
Fitch IBCA, Standard & Poor oraz Moody - został oficjalnie uznany w 1974 roku, po zatwierdzeniu przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) wykazu "uznanych krajowych agencji ratingowych". Największe amerykańskie fundusze emerytalne i ubezpieczeniowe mogłyby teraz zakupić tylko papiery wartościowe, które mają rating inwestycyjny przypisany do jednej z agencji na liście. Na rynkach zagranicznych amerykańskie agencje ratingowe zaczęły pojawiać się pod koniec lat 80-tych. Pomimo pojawienia regionalnych konkurentów (w tej chwili jest ich około 150) Fitch IBCA, Standard & Poor oraz Moody dość szybko wyrasta z narodowego „wielkiej trójki” na świecie, pozostawiając lokalnych agencji tylko około 6% świata rynku ratingu kredytowego. Fitch był ostatnim w Big Three w 2000 roku, po przejęciu Thomson BankWatch (banków i suwerennych ratingów) i Duff & Phelps Rating Rating (ocena produktów strukturyzowanych). ratingów kredytowych w "pokojowych" i "wojskowej" czas Jeśli formalne podejścia,
Credit Rating
- nie ma nic, ale emitenci metoda stopniowania (państw, firm itp.), wskazując prawdopodobieństwo niewywiązania się z zobowiązań w walucie krajowej lub zagranicznej przez pewien okres czasu. Dla jasności zrozumienia funkcjonowania ratingu kredytowego warunkowo podzielić światową gospodarkę na „ciche” i „wojskowej”. W „pokojowych” czasach, ratingi kredytowe spełniają
tolerancja funkcją wolumenu inwestycji w wykazie dopuszczalnym, a także ograniczeń dotyczących ich inwestycji. Tradycyjnie większość zagranicznych funduszy na inwestycje wymaga statusu kredytowego nie niższego niż określona wartość progowa. Te same wymagania istnieją dla banków centralnych, które mają zostać uwzględnione w liście lombardowej: im niższy rating kredytowy, tym wyższy będzie rabat. Należy rozumieć, że w takich przypadkach, oceny kredytowe, zwłaszcza państwowe, działa jako oceny zdolności wywiązywania się z zobowiązań dłużnych , a nie jako potencjalnego wzrostu gospodarczego państwa lub możliwości inwestycyjnych spółki. Na przykład, kraj, który ściska każdą ostatnią kroplę własnej gospodarki, obsługę długu zagranicznego będzie miała wyższy rating niż państwa z wykorzystaniem zagranicznych inwestycji rozwijać swoją infrastrukturę. Na przykład na liście korporacyjnych kredytobiorców S & P, tylko cztery, z dala od najsilniejszych firm, mają najwyższy rating: ExxonMobil, Automatyczne przetwarzanie danych, Microsoft i Johnson & Johnson. Warto zauważyć obecność tak zwanego "sufitu sufitu"
.Znaczenie tego pojęcia jest kolejnym - ocena spółki lub bank nie może przekraczać rating kraju, który umieszczony gospodarczej lub siedziby firmy. W tym czasie wprowadził Moody nowy system oceny banku, zgodnie z którym banki w Islandii, ogłosiły wynik domyślny, stały się właścicielami ocen wyższych niż suwerena, ze względu na globalizację ich działalności. Następnie wycofano taki system ratingowy banków. staje się znacznie bardziej interesujące niż funkcjonowania systemów ratingowych w „wojnę” czasach, gdy kryzys wystąpić, gdy kapitał fundusze rozpocząć masową ucieczkę „jakości”. W takich warunkach różnica między grupami ratingów kredytowych staje się bardzo ważna . Jednocześnie bardzo często inwestorzy i organy nadzoru finansowego często prezentują agencje ratingowe z roszczeniami o spóźniony spadek ratingów kredytowych państw i firm będących bankructwami.
Klasycznym przykładem jest firmą Enron, który utracił rating inwestycyjny (BBB- powyżej) zaledwie cztery dni przed ogłoszeniem upadłości. Świeże w głowach inwestorów i manipulacji greckiego ratingowych objętych, jak mówią, „przez podłogę”, która jest nieco podważa wiarygodność agencji ratingowych. Co ciekawe, w przypadku częściowego niewywiązania się z długu, S & P Agencja wykorzystuje specjalny rating SD , co wskazuje na selektywną domyślnego, który powstał w 1998 roku w Rosji. Istnieje możliwość, ale nie ma pragnienia Powody takich incydentów kredytowych można zrozumieć. Jest to jedna rzecz - ocena wypłacalności
państwa lub firmy, ich kondycja finansowa.W takim przypadku agencje ratingowe mogą to uczynić to stosownie, z wyjątkiem przypadków nadużycia przez emitenta, jak w przypadku powyższych spraw z Grecją i Enronem. Inną rzeczą jest znacznie trudniejsze oszacowanie
chęci spłaty długów , często w zależności od procesów politycznych w obrębie stanu lub czynników osobistych, jeśli chodzi o firmy. Powiedzmy więcej, trudno oczekiwać bardziej rygorystycznego podejścia do wyceny, a finansowanie agencji ratingowych jest dokonywane przez samych emitentów . Nie znaleziono jeszcze specjalnych opłat od emitentów, próba obracania agencji ratingowych i innych środków w celu przekazania finansowania inwestorom ze względu na złożoność kwestii wsparcia organizacji. Nie jest rzadkością, gdy rating kredytowy wpływa nie tyle na poziom wypłacalności państwa czy firmy, ile ich popularności i możliwość zaskarżenia decyzji agencji ratingowej . Podsumowując, należy stwierdzić, że doświadczenie istniejących już kryzysów finansowych wymaga wysokiego stopnia dokładności i "filtrować" dane dostarczone przez agencje ratingowe. Prawidłowo ocenić pragnienie, aby emitent wypełniał zobowiązania dłużne i zdolność do wprowadzania prawidłowych ograniczeń w oparciu o decyzje agencji ratingowych, a nie ślepo na jej podstawie - charakterystyczną cechą udanych inwestorów.
